DDA i DDD kim są?
Wśród pacjentów terapii psychologicznych znajduje się ogromna grupa DDD (Dorosłych Dzieci z Rodzin Dysfunkcyjnych). Znaczną ich część stanowią osoby z rodzin z problemem uzależnień (DDA – Dorosłe Dzieci z Rodzin Alkoholowych). Można wyróżnić kilka typów ludzi z tych grup:
- smutni, często cierpiący na depresję. Cechuje je wspomnienie utraty, braku poczucia uwagi i należytego bezpieczeństwa,
- uzależnieni, próbujący znaleźć pomoc w alkoholu. Mimo że ich przeszłość związana była z alkoholizmem rodziców, swoje dorosłe życie układają tak samo,
- współuzależnieni (będący w relacji, w związku z uzależnionym partnerem),
- wyobcowani, posiadający trudności w kontakcie z innymi,
- skrzywdzeni, towarzyszy im rozgoryczenie, nieustający żal, złość lub nienawiść,
- z poczuciem niższości i niekompetencji.
Polecamy KSIĄŻKĘ, dla osób DDA, DDD, która jest pierwszym krokiem do terapii.
Cechy osób DDA, DDD
Efekt bolesnego dzieciństwa jest widoczny w dorosłym życiu, dlatego też warto szukać pomocy doświadczonego psychoterapeuty. Syndrom DDA/DDD to zespół kilkudziesięciu cech, które utrudniają społeczne oraz emocjonalne funkcjonowanie człowieka. Należą do nich między innymi:
- lęk przed odrzuceniem,
- nadmierna kontrola,
- krytyka siebie i innych,
- trudność w zakończeniu rozpoczętych spraw,
- brak znajomości norm społecznych,
- nieustanne napięcie i stres,
- unikanie konfliktów lub ich zaostrzanie,
- trudność w nawiązaniu intymnych relacji,
- niedocenianie lub pomniejszanie swoich osiągnięć,
- skłonność do nawiązywania kontaktów z osobami skrzywdzonymi,
- poczucie bycia innym,
- postrzeganie świata w biało-czarnych barwach.
Cel psychoterapii DDA/DDD
Psychoterapia jest potrzebna osobie z rodziny dysfunkcyjnej w momencie, gdy, mimo świadomości swojej przeszłości, nie potrafi wyzbyć się schematów wyniesionych z dzieciństwa. Terapia DDA/DDD ma celu nauczyć rozwiązywania problemów w inny sposób niż dotychczas. Diagnoza postawiona przez psychologa jest kwestią wielowymiarową, indywidualnie dobraną do każdego pacjenta. Sesje terapeutyczne polegają na wspólnym przepracowaniu dysfunkcyjnego wzorca i zachowań oraz pozyskania umiejętności funkcjonowania bez poczucia winy, nadmiernej chęci ratowania innych i uciekania od swoich emocji.
DDD/DDA. Terapia grupowa czy psychoterapia indywidualna?
Istnieją dwie możliwości terapii dla osób DDA/DDD – indywidualna oraz grupowa. Pierwsza z nich jest polecana pacjentom z dużym poziomem lęku, którzy nie chcą opowiadać o swoich problemach w szerokim towarzystwie, boją się braku akceptacji i odrzucenia. W trakcie spotkań z psychoterapeutą mają szansę zbudowania relacji (niekiedy pierwszy raz w życiu), której podstawą jest zaufanie i empatia. Terapia grupowa odbywa się w towarzystwie 6-12 osób, których łączy ten sam problem, podobne doświadczenie i towarzyszące im emocje, dzięki czemu mogą być dla siebie wsparciem. Ogromną zaletą tego typu terapii jest więź między uczestnikami, która tworzy przyjaźń i długotrwałe relacje. Nie istnieje odpowiedź na pytanie, który rodzaj terapii jest efektywniejszy. Zależy to od indywidualnych potrzeb i preferencji pacjenta. W rozwianiu wątpliwości dotyczącej wyboru rodzaju spotkań powinien pomóc psycholog podczas pierwszego spotkania.
