Kiedy chcecie posprzątać swój zagracony i nabałaganiony strych, to w pierwszej kolejności wchodzicie na niego, rozglądacie się, zastanawiacie co można z tym bałaganem zrobić i planujecie pracę. Zupełnie tak samo jest też na początku drogi zdrowienia, należy ustalić wspólne cechy większości dorosłych dzieci alkoholików i dorosłych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych. Podczas ustalania warto pamiętać o tym, że istnieją również różnice indywidualne.
Część DDA i DDD pochodzi z rodzin, w których miało miejsce uzależnienie od substancji chemicznych. Wśród DDA i DDD są również osoby takie, które dorastały w biedzie, inne w bogactwie. Część miała rozbite domy, inne żyły w pełnych rodzinach, część była ofiarami seksualnej, fizycznej i/ lub psychicznej przemocy, inne były rozpieszczane i otaczane nadmierną opieką. Część jest sama uzależniona od substancji chemicznych, inne nie używają alkoholu czy narkotyków.
Różne przeżycia w naturalny sposób budują szeroki wachlarz charakterystyczny dla cech DDA i DDD. Niektóre z nich DDA i DDD uważa za istotne elementy swoich osobowości. Dzieje się tak, ponieważ wszystkie utraciły któregoś z rodziców – fizycznie lub emocjonalnie. Wszystkie musiały poradzić sobie z tęsknotą za tym, aby rodzice byli prawdziwymi matkami i ojcami. Wszystkie musiały się pogodzić z miłością i nienawiścią do rodziców, z tęsknotą za nimi i lękiem przed nimi – rodzicami, którzy nigdy nie byli tylko dla nich.
Wspólne problemy DDA i DDD nie różnią się zbytnio od przeżywanych przez większość ludzi. W niektórych przypadkach są bardziej intensywne; w innych jedynie DDA i DDD uważają, że ich problemy pojawiają się częściej i są silniejsze niż u „normalnych” ludzi. Negatywny odbiór samych siebie bierze się z wybuchowej mieszanki: przekonania DDA i DDD o ich pochodzeniu z wadliwych rodzin i małej wiedzy o tym, jaka powinna być „normalna” rodzina. Takie uczucia są autentyczne, ponieważ rodzinom alkoholowym i dysfunkcyjnym często towarzyszy dominujące poczucie, że coś z nimi jest nie tak i że nie przystają do otaczających je społeczności. W przypadkach, gdy otoczenie odrzuca uzależnionych, dzieci są zazwyczaj świadome tego odrzucenia i wstydzą się z tego powodu. Po przyjrzeniu się cechom najczęściej spotykanym u DDA i DDD wyłaniają się role, jakie często przyjmowały w swoich rodzinach.
Poniżej zamieszczam listę, która zawiera częste cechy DDA i DDD. Lista przygotowana jest na podstawie wypowiedzi uczestników prowadzonych przez nas grup terapeutycznych, które często osoby z DDA i DDD odnajdują u siebie:
֎ Lęk przed utratą kontroli
֎ Lęk przed uczuciami
֎ Lęk przed konfliktem
֎ Nadmierna wrażliwość
֎ Poczucie winy
֎ Niemożność relaksu, rozluźnienia się i rozrywki
֎ Bezwzględny samokrytycyzm
֎ Życie w świecie zaprzeczania
֎ Trudności z intymnymi relacjami
֎ Życie w pozycji ofiary
֎ Zachowania kompulsywne
֎ Skłonności do mylenia miłości z litością
֎ Lęk przed porzuceniem
֎ Czarno-białą perspektywa
֎ Skłonności do fizycznych dolegliwości
֎ Nagromadzona żałoba
֎ Hiperczujność
֎ Zdolność do przetrwania
֎ Role, które gramy ( bohater, kozioł ofiarny, zagubione dziecko, maskotka )
Zapraszam Cię do wykonania jednego z naszych TESTÓW! Sprawdź jak jest u Ciebie.
autor: Agnieszka Kacpura – psycholog, seksuolog, terapeuta par
