Kiedy chcemy coś zmienić w swoim życiu zwykle pierwszym pomysłem, który przychodzi nam do głowy, jest robienie na odwrót niż do tej pory. Wychowując się w danej rodzinie, często można usłyszeć: „Nigdy nie będę jak on!”, „Ja zrobię wszystko inaczej”. I rzeczywiście od tego zaczynamy, od zmiany schematów na zupełnie przeciwne do tych, które obserwowaliśmy. Jest to sporą pułapką, ponieważ stosujemy dokładnie te same mechanizmy zachowań tylko
w odwrotnej formie. Należy pamiętać, że przeciwieństwo wzorca „negatywnego” nie oznacza wzorca prawidłowego. Jak w takim razie znaleźć schematy, które będą korzystne i adekwatne w obecnym okresie życia? Przede wszystkim od poznania siebie, swoich potrzeb, pragnień, sytuacji z jakim mierzmy się na co dzień. Warto zadać sobie następujące pytania:
- Kim jestem?
- Dokąd zmierzam?3. Jak chce, żeby wyglądało moje życie?
- Kim chce się stać?
- Jaki obecnie posiadam cechy, a jakie cechy posiadam w wymarzonej wizji siebie?
- Jakie cechy mają mieć ludzie, którymi chce się otaczać?
- Jakie cechy i zachowania ma przejawiać mój wymarzony partner?
- Czym jest dla mnie sukces, szczęście, spełnienie?
Swoje odpowiedzi dobrze zapisać na kartce i wracać do nich przez kolejne dni, dopisywać modyfikować, aż do momentu poczucia spójności i utożsamienia się z tym.
W kolejnych tygodniach należy odpowiedzieć sobie kolejne pytania:
1.Co mogę zrobić, żeby tak było?
2.Nad jakimi swoimi cechami chcę popracować?
3.Co mogę zmienić, by czuć się lepiej?
4.Jakie przeszkody muszę pokonać i w jaki sposób mogę to zrobić?
Ponownie warto zapisać odpowiedzi i modyfikować je do momentu uczucia spójności.
Odpowiedzi na pytania powinno się udzielać w momencie, kiedy jesteśmy neutralni emocjonalnie, nie w chwilach silnych uczuć. Nowe zachowania, wzory, schematy, to budowa nowych dróg neuronalnych w naszym mózgu. Wymaga to czasu, powtarzalności, konsekwencji i początkowo ciągłej kontroli. Z czasem dojdzie do automatyzacji nowych zachowań, ale niestety nie w każdym przypadku. Bodziec może wyzwolić te same uczucia/emocje. Jednak to MY możemy wybrać drogę rozwiązania, którą pójdziemy. Starą utartą, która przynosi nam szkody, czy nową trudniejszą, ale za to bardziej owocną. Dlatego tak wiele wymaga to pracy.
Stare schematy według, których postępujemy od lat są jak szeroka, twarda, stabilna asfaltowa droga.
Nowa natomiast jest jak ślad na niebie po lecącym samolocie. Cienka, delikatna, która niepowielana szybko zanika.
Zapraszam Cię do niezwykłej pracy nad sobą w zadawanie pytania i odkrywania Siebie głębiej.
Weronika Knapik – terapeutka zajęciowa, w trakcie psychoterapii CBT – stażystka w Psychocentrum
